Vaak vragen mensen aan mij ‘Hoe doe je dat dan? Je lichaam voelen? Wat voel je dan?’.
Van jongs af aan verleren we onze natuurlijke manier van afgestemd zijn op ons lijf, van afgestemd zijn op onszelf. We vergeten de taal van ons lichaam. Terwijl het lijf de hele dag met ons praat. De signalen van ons lichaam zijn hele duidelijke signalen, die we direct herkennen mits we daar bewustzijn op hebben. De gehele dag door vertelt ons lichaam ons wat het nodig heeft, wat goed voelt, wat minder fijn voelt, wat stress geeft, wanneer het honger en dorst heeft of rust wil.
Vaak missen we onze lichaamssignalen, simpelweg omdat we het niet meer gewend zijn bewust aanwezig te zijn in ons lichaam.
We voelen dat we moeten huilen of boos worden. En vaak verontschuldigen we ons voor deze emoties en slikken ze vervolgens weg. Geloof mij, je slikt de emoties niet weg. Onbewust wordt de emotie ergens in je lichaam geparkeerd en het komt er vanzelf een keer uit. Dat kan jaren op zich laten wachten, maar er komt een moment waarop het zijn weg naar buiten vindt. Vaak op onverwachte momenten. Denk maar aan spontane huilbuien, onverwachte bommen die barsten of jouw lijf wordt ziek.